İmam Rəbbani (ərəb. إمام ربّانى; 26 iyun 1564 – 10 dekabr 1624[1][2]) və ya Əbül-Bərəkət Əhməd ibn Əbdiləhəd ibn Zeynilabidin əl-Faruqi əs-Sərhəndi — Nəqşibəndi təriqətinin Mücəddidi qolunun banisi.[3] Sufi, alim və mücəddid.
İmam Rəbbani | |
---|---|
ərəb. إمام ربّانى | |
![]() | |
Doğum tarixi | 26 iyun 1564 |
Doğum yeri | Sərhənd, Şərqi Pəncab, Hindistan |
Vəfat tarixi | 10 dekabr 1624(1624-12-10)[1][2] (60 yaşında) |
Elm sahələri | Şəriət, islam fəlsəfəsi, sufilik |
1564-cü ildə Hindistanda doğulmuşdur. Ata tərəfindən xəlifə Ömərin nəslindən olduğu üçün "əl-Faruqi" nisbəsi ilə tanınır. Əhlis-Sünnə təsəvvüfünün (təriqət əhli olmaq, qəlbini Allah sevgisinə bağlamaq) böyük simalarından biridir. Təsəvvüfdə Nəqşibəndi şeyxlərindən Məhəmməd Bəqi Billah həzrətlərinə intisab (bir yerə bağlanmaq, bir kimsəyə mənsub olma) etdi. Dövrün hind-türk hökmdarı Əkbər Şah ilə dinin əsasını pozduğu səbəbiylə bəzi mövzularda zidd düşmüş və 1619-cu ildə Gevaliyar qalasında həbs edilmişdir.[4] Hər cür azğın axınlara qarşı Əhlis-Sünnə etiqadını dəstəklədiyi üçün "İki min ilin mücəddidi" tituluna layiq görülmüşdür.
"İnsanın əvvəlcə etiqadını düzəltməsi lazımdır. Bu düzəltmə də, Qurani-Kərimə, Məhəmməd Peyğəmbərin sözlərinə, hərəkətlərinə, əmrlərinə və camaatın fikirlərinə uyğun olaraq edilməlidir. Əməldə zəifliyin bir bağışlama ümidi vardır, etiqadda zəifliyin əsla bağışlamada yeri yoxdur."
"Məlum olsun ki, iki dünyanın səadətini qazanmaq ancaq Rəsulullaha tabe olmağa bağlıdır. Ona tabe olmaq bu şəkildə olar: İnsanlar arasında İslamın hökmlərini yerinə yetirib icra etmək, küfr adətlərini qaldırmaq, küfr əlamətlərini qaldırıb ləğv etmək."
"Əməl işləməyin zamanı gənclikdir. Ağlı olan bu fürsəti qaçırmaz və fürsəti qənimət bilər. Çünki insan yaşlılıq zamanına qalmaya bilər. Qaldığını fərz edək, hərəkət etməyə müyəssər olmaya bilər. Belə bir hərəkətdə olduğunu fərz edək, bir əməl işləməyə gücü çatmaz. Çünki o zaman zəifliyin və acizliyin üstün gəldiyi zamandır…"[5]
Qələmə aldığı digər əsərləri bunlardır: