Xalq təqvimi - rəsmiyyəti olmayan və müəyyən bir bölgəyə xas olan ya da ümumi qəbul edilməyən təqvim.
Bir bölgədə yaşayan birliklərin ənənəvi mədəni irs olaraq nəsildən nəslə köçürdüyü təbiət hadisələrinə söykənən təcrübələri və uzun davamlı təcrübələrə söykənən tarixi, etik, dini, mifoloji, əkinçilik işarələrin zamanın keçişini və müəyyən dövrlərini xatırlatma vəzifəsini həyata keçirdiyi rəsmi olmayan, şifahi ənənəyə əsaslanan zaman hissələmə vasitəsidir.
Xalq təqvimi (yerli təqvim) istifadə edildiyi bölgədə ümumi bir qəbul görər; hətta bəzən rəsmi təqvimdən daha məşhurdur. Ancaq, günümüzdəki şəhərləşmə və artan texnologiya xalq təqvimlərini ikinci plana atmışdır və ictimai mənada istifadə nisbətləri get-gedə düşür. Xalq təqvimi rəsmi təqvimlərdən daha fərqli olaraq ili, ayları və günləri başqa bir şəkildə hissələrə ayırar və fərqli anlayışlarla adlandırır. Bəzən, kimi təbii hadisələr, əkinçilik anlayışlar bunda təyin edici olar. Bəzən bu təqvimləri bir qisimi və ya bütünü rəsmi təqvim statusuna çata bilər. Məsələn günümüzdəki Türkiyə təqvimində iştirak edən bəzi ay adları xalq təqvimlərində alınmışdır; Ocaq (yanvar), Əkim (oktyabr)...
Türk xalq təqvimi, hamısında ortaq bir anlayış olaraq gün dönümü əsasına görə yaradılır. Bugünki təqvim anlayışının əksinə ortalama doqquz gün geridən gələn ay başlanğıcları var. Yəni birinci ayın birinci günü 22 Mart ayıdır. Bu tarix Türk təqviminin yeni il olub bir gün əvvəli Novruz bayramına bərabər düşər.
Mövsümləri adlandırmaq üçün istifadə edilən sözlər bu şəkildədir.
Anadoluda təsbit edilərək yığılmış olan ay adları bu şəkildədir.
Bu topluluklardaki bəzi ay adlarının bir-birlərinə və Anadoludakı xalq təqvimlərində iştirak edən ay adlarına bənzərliyi xüsusilə diqqət çəkicidir.
Qazax xalq təqvimi eyni zamanda rəsmi təqvimlərini də meydana gətirmişdir.
Türk mədəniyyətində ayların müddətləri, mövsümlərin cəmi müddətləri nəzərə alınaraq hesablanır. Dünyanın orbitinə görə Bahar və Yaz mövsümləri uzun, Payız və Qış mövsümləri isə daha qısadır. Mövsümlərin ən qısası qıştır və təxminən 89 gündür. Ən uzunu isə yazdır və təxminən 93-94 gün davam edər. Bahar 92-93, Payız isə 89-90 gündür. Xalq anlayışında aylara düşən gün miqdarı buna görə təyin olunmuşdur. Kiçik fərqliliklərlə bir çox xalq təqvimində günlərin təsbit edilməsi bu şəkildədir.
Anadoluda həftənin hansı gündən başlayacağına dair müxtəlif anlayışlara bağlı olaraq bu adlar fərqli bölgələrdə bəzən bir və ya iki gün yer dəyişdirər. Həftə geniş şəkildə ya Bazar ertəsi və ya Şənbə başlar. Bəzi bölgələrdə Bazar gününün birinci gün qəbul edildiyi tətbiqlərə da rast gəlinməkdədir.
Fars mədəniyyətində və təsir etdiyi ətraf mədəniyyətlərdə istifadə edilər.
Xalq təqvimi anlayışı əlaqəli olaraq qiymətləndirilməsi lazım olan bir başqa xüsus da xalq mədəniyyətinə görə günün hissələrə ayrılmasıdır. Anadoluda yığılmış olan zaman dilimləri bu şəkildədir:
No | Saat | Vaxt | Türkcə | Pay | Diger | Bölüm |
1 | 06.00 | Səhər | Ertə, İrtə | Künə, Günə | Tan, Dan | Gündüz (Kün) |
2 | Quşluq | Birindi (Birinç) | Qalxsı | Küş | Gündüz (Kün) | |
3 | 12.00 | Günorta | Öğlə, Övlə | Tüş, Tuş | Gündüz (Kün) | |
4 | İkindi | İkindi (İkinç) | Süş | Gündüz (Kün) | ||
5 | 18.00 | Axşam | Bitə, Pitə | Tünə, Dünə | Üş, Öş | Dündüz (Tün) |
6 | Şam | Üçündü (Üçünç) | Yatsı | Sön, Son | Dündüz (Tün) | |
7 | 24.00 | Leyl | Gecə, Keçə | Dündüz (Tün) | ||
8 | Təhəccüd | Dördündü (Dördünç) | Dündüz (Tün) |
Türk xalq mədəniyyətində zaman ölçməyə yarayan cihaza, (günəş saatı anlayışıyla və gün sözü ilə əlaqədar olaraq) "Güngən" deyilmişdir. Yenə zamanı ölçmək mənasını verən "Ötçək / Ödçək" sözü də saat (zaman ölçmə vasitəsi) deməkdir. Öt/Öd türkcədə zaman mənasını verər. Ödəmək sözü bu kök ilə əlaqədardır. Monqolca Ötlöh yaşlanmaq deməkdir və bu fel zamanın keçişiylə əlaqəlidir. Xalq anlayışında zaman ölçü vaxtları aşağıdakı kimidir.
Ayrıca Günəşin vəziyyətiylə əlaqəli olaraq istiqamətlərə də bu adlar verilmişdir: