Əbu Əmr ibn Əla ibn Əmmar ət-Təmimi əl-Mazni əl-Bəsri [1][2](أبو عمرو بن العلاء بن عمار التميمي المازني البصري); 70 - hicri 154 / 687 - miladi 770) — yeddi qaridən biri, iranlı alim.
Əbu Əmr əl-Bəsri | |
---|---|
ərəb. أبو عمرو بن العلاء البصري | |
![]() | |
Doğum tarixi | 689 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 771 və ya 774 |
Vəfat yeri | |
Elm sahələri | ərəb dili, qiraət |
Bu səhifədə iş davam etməkdədir. Müdaxilə etməyə tələsməyin!
|
Əbu Əmr əl-Bəsri, hicri 70-ci ildə Abdullah ibn Zübeyrin xilafəti dövründə Məkkədə anadan olmuşdur. Hicri 68-ci ildə də doğulduğu qeyd edilmişdir, lakin hicri 70-ci il daha məşhur və daha düzgün hesab edilir. O, Bəsrədə öz qövmü Bəni Təmim arasında böyümüş, bəlağəti, dürüstlüyü, etibarlılığı, elmi ilə məşhur olmuşdur. O, ərəblərin zadəganlarından idi . Şairlər onu tərifləmiş, hətta şair Əl-Fərəzdəq də onun barəsində şeir demişdir.
Alimlərdən bəziləri onun şiə olduğunu qeyd etmişlər. Bunlar arasında Şeyx Məhəmməd Hadi Mərifət[3] və Ağa Bozorg Tehrani[4] öz əsərlərində Əmr əl-Bəsrini şiə şəxsiyyətlərdən biri kimi qeyd etmişlər. Seyid Həsən Sədr də onu şiə alimlər arasında qeyd etmişdir.
Əbu Əmr ibn Əla nəhv elmində Əbüləsvəd Duəliyə müraciət edirdi. O isə bu elmi şiələrin ilk İmamı Əli ibn Əbu Talibdən öyrənmişdir.
Onun hüzurlarında dərs oxuduğu və onlardan elm öyrəndiyi çoxlu sayda şeyxlərinin adları qeyd edilmişdir. Həmin şeyxlərin bəziləri Asim, Səid bin Cübeyr və Yəhya bin Yəmur kimi alimlər olmuşdur. Məkkə, Mədinə, Bəsrə və Kufə kimi müxtəlif yerlərdə bir çox islam alimlərinə Quranı tilavət etmişdir.[5]
Bir çox insanlar ondan elm öyrənmişdir və buna görə də onu “alimlərin atası” adlandırdılar, Onun tələbələri arasında bunlar var idi: Yunus ibn Həbib, Yəhya ibn Mübarək, Abdullah ibn əl-Mübarək, Əl-Əsmai, İsa ibn Ömər əl-Səqafi, Harun ibn Musa, Əbu Zeyd əl-Ənsari, Şüca ibn Əbi Nəsr, əl-Xəlil ibn Əhməd əl-Farahidi , Xəfaş əl-Əxəx, Əbu Übadə Muəmmar ibn əl-Müsənna, Muaz bin Muazh, Əbdul-Varis ibn Səəd əl-Ənbari və s.
Alimlər onun vəfat ili ilə bağlı çox fərqli fikirlər söyləmişlər. Təxminən hicri 154-cü ildə Abbasi xəlifəsi Əbu Cəfər əl-Mənsurun dövründə Kufə şəhərində vəfat etmişdi və bu zaman onun 84 yaşı var idi. Bəziləri onun hicri 148, 157 və ya 159-cu ildə vəfat etdiyini qeyd etmişlər.