Vilhelm Diltey (alm. Wilhelm Dilthey; 19 noyabr 1833[1][2][…], Bibrix[d], Hessen knyazlığı, Almaniya ittifaqı[4] – 1 oktyabr 1911[3][1][…][5]) — alman filosofu, tarixçi və mədəniyyət nəzəriyyəçisi. O, humanitar elmlərin (Geisteswissenschaften) metodologiyasını təbiət elmlərindən fərqləndirməyə çalışan ilk düşünürlərdən biri olmuşdur. Diltey, antipozitivizm və təfsirə əsaslanan sosiologiya kimi yanaşmaların formalaşmasında mühüm rol oynamışdır.[6]
Vilhelm Diltey | |
---|---|
alm. Wilhelm Dilthey | |
![]() | |
Doğum tarixi | 19 noyabr 1833(1833-11-19)[1][2][…] |
Doğum yeri |
|
Vəfat tarixi | 1 oktyabr 1911(1911-10-01)[3][1][…] (77 yaşında) |
Dəfn yeri |
|
İstiqaməti | Avropa fəlsəfəsi |
Əsas maraqları | fəlsəfə, İntellektual tarix |
Təsirlənib | İmmanuel Kant, Fridrix Şleyermaher, Georq Vilhelm Fridrix Hegel, Con Stüart Mill |
![]() |
Vilhelm Diltey 19 noyabr 1833-cü ildə Almaniyanın Hessen əyalətinə bağlı Bibrix şəhərində anadan olmuşdur. O, lüteran ruhanisi ailəsində böyümüş və erkən yaşlarından klassik ədəbiyyat, tarix və fəlsəfəyə maraq göstərmişdir.[7][8] Gənclik illərində teologiya və humanitar elmlər üzrə təhsil almış, daha sonra Heydelberq Universitetində və Berlin Universitetində təhsilini davam etdirmişdir. Burada o, xüsusilə Fridrix Şleyermaxerin hermenevtik fəlsəfəsindən, İmmanuel Kantın idrak nəzəriyyəsindən və Georq Vilhelm Fridrix Hegelin idealizmindən təsirlənmişdir.[9]
Diltey akademik fəaliyyətinə tarix və fəlsəfə üzrə mühazirələr verərək başlamış və tezliklə XIX əsrin sonlarında Almaniyada elmi metodologiyanın inkişafında aparıcı fiqurlardan birinə çevrilmişdir. O, Bazel Universiteti, Kil Universiteti və nəhayət Berlin Universitetində professor kimi çalışmışdır. Dilteyin əsas elmi məqsədi təbiət elmləri ilə humanitar elmlər (Geisteswissenschaften) arasında metodoloji fərqləri əsaslandırmaq olmuşdur.[10]
Onun fikrincə, təbiət elmləri izah (Erklären), humanitar elmlər isə başa düşmək (Verstehen) prinsipinə əsaslanır. Bu fikir, onu antipozitivist fəlsəfənin banilərindən birinə çevirmiş və sonrakı dövrdə Maks Veber, Hans-Georg Qadamer, Martin Haydegger kimi düşünürlərə güclü təsir göstərmişdir.[11][12] Diltey həmçinin insan təcrübəsinin tarixilik, kontekstual bağlılıq və mədəniyyət içində formalaşdığını vurğulayırdı. Bu baxış onun tarixi şüur və fenomenoloji metodla bağlı irəli sürdüyü ideyalarda öz əksini tapmışdır.[13]
Diltey, həm də psixologiya ilə fəlsəfə arasında körpü qurmağa çalışan ilk düşünürlərdən biri idi. O, insan şüurunu yalnız bioloji və ya fizioloji proseslər vasitəsilə deyil, həm də tarixi-mədəni kontekstdə təhlil etmək lazım olduğunu müdafiə edirdi.[14] Onun fikrincə, insan özünü və dünyanı yalnız tarix və həyat təcrübəsi vasitəsilə dərk edə bilər.
Vilhelm Diltey ömrünün son illərində çoxsaylı fəlsəfi esselər, təhlillər və elmi əsərlər yazmışdır. Həyatının böyük hissəsini hermenevtika, tarix fəlsəfəsi və psixologiyanın fəlsəfi əsaslarını sistemləşdirməyə həsr etmişdir. Onun bir çox əsəri ölümündən sonra nəşr olunmuşdur.
Diltey 1 oktyabr 1911-ci ildə, 77 yaşında vəfat etmişdir.[15] Onun elmi və fəlsəfi irsi müasir humanitar və sosial elmlərin metodoloji əsaslarında mühüm yer tutur. Xüsusilə “başa düşmək” və “tarixi həyat dünyası” kimi anlayışlar XX əsrin hermenevtikasının əsas istiqamətlərindən birinə çevrilmişdir.
Dilteyin əsas fəlsəfi töhfəsi insan təcrübəsinin tarixilik və subyektivlik üzərindən dərk edilməsinə yönəlikdir. O, mədəniyyət elmlərinin (tarix, fəlsəfə, ədəbiyyatşünaslıq və s.) metodologiyasını empirik və analitik fəlsəfədən ayıraraq, bu sahələrin insan təcrübəsinin anlamını anlamağa çalışdığını iddia etmişdir.[16]
Dilteyə görə, insan həyatını və fəaliyyətlərini dərk etmək üçün onları fərdlərin yaşadıqları kontekst daxilində təhlil etmək lazımdır. Bu da “başa düşmə” (Verstehen) anlayışı ilə mümkün olur. Bu yanaşma sonradan Maks Veber və Hans-Georg Qadamer kimi filosoflar tərəfindən inkişaf etdirilmişdir.[17]
Vilhelm Diltey bir sıra mühüm fəlsəfi və metodoloji əsərlərin müəllifidir. Onun ən tanınmış əsərləri arasında aşağıdakılar vardır[18]: